Co zapewni podatnikowi „bezpieczną przystań”?
Nowela ustawy o CIT/PIT wprowadziła możliwość skorzystania przez podatnika z tzw. safe harbours dla wewnątrzgrupowych usług o niskiej wartości dodanej i usług finansowych. Safe harbour wyłącza możliwość szacowania przez organ podatkowy wysokości narzutu na kosztach usług i oprocentowania oraz zwolnienie podatnika z obowiązku przygotowania analizy danych porównawczych lub opisu zgodności dla transakcji objętej „bezpieczną przystanią”.
Uproszczenie to może być zastosowane dla pożyczek wewnątrzgrupowych tylko po spełnieniu przez podatnika łącznie następujących przesłanek:
- oprocentowanie na dzień zawarcia umowy ustalane w oparciu o rodzaj bazowej stopy procentowej i marżę
- pożyczka została udzielona na okres nie dłuższy niż 5 lat
- łączny poziom zobowiązań albo należności podmiotu powiązanego z tytułu kapitału pożyczek (udzielonych i otrzymanych odrębnie) w trakcie roku wynosi nie więcej niż 20 mln PLN
- nie przewidziano innych niż oprocentowanie opłat z tytułu udzielenia lub obsługi pożyczek
- siedzibą, miejscem zarządu lub zamieszkania pożyczkodawcy nie jest tzw. raj podatkowy.
Obwieszczenie MF wskazuje rodzaj bazowej stopy procentowej dla pożyczek w PLN, EUR, GBP i USD oraz marżę na poziomie 2 p.p. (marża maksymalna dla pożyczkobiorcy i minimalna dla pożyczkodawcy). Jeśli bazowa stopa jest wartością ujemną przyjmowana jest wartość bezwzględna.
Natomiast w odniesieniu do usług o niskiej wartości dodanej organ odstąpi od doszacowania wysokości narzutu na kosztach tych usług, jeśli:
- narzut na kosztach tych usług ustalony został przy wykorzystaniu metody koszt plus lub metody marży transakcyjnej netto i wynosi nie więcej niż 5 % kosztów w przypadku nabycia usług i nie mniej niż 5 % kosztów w przypadku świadczenia usług
- usługodawca nie jest podmiotem mającym miejsce zamieszkania, siedzibę czy zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, tzw. raju podatkowym
- usługobiorca posiada kalkulację zawierającą informacje o rodzaju i wysokości kosztów uwzględnionych w kalkulacji oraz informacje o sposobie zastosowania i uzasadnienie wyboru kluczy alokacji dla wszystkich podmiotów powiązanych korzystających z przedmiotowych usług.
Jako usługi o niskiej wartości dodanej można zakwalifikować usługi wymienione w załączniku nr 6 do ustawy o CIT – w szczególności w zakresie księgowości i audytu, w zakresie finansów przedsiębiorstwa, usług HR, usług IT, usług w zakresie komunikacji i promocji, usług prawnych i w zakresie podatków – spełniające łącznie poniższe warunki:
- mają charakter wspomagający działalność gospodarczą usługobiorcy
- nie stanowią głównego przedmiotu działalności grupy
- są przez usługodawcę świadczone przede wszystkim na rzecz podmiotów powiązanych (wartość tych usług świadczonych na rzecz podmiotów niepowiązanych nie powinna przekroczyć 2 % łącznej wartości tych usług świadczonych na rzecz podmiotów powiązanych i niepowiązanych)
- nie są przedmiotem dalszej odprzedaży przez usługobiorcę, z wyłączeniem refakturowania (odprzedaży usług nabytych we własnym imieniu, ale na rzecz innego podmiotu powiązanego).
Wprowadzenie safe harbour może zostać odebrane jako ułatwienie dla podatnika, jednak w praktyce powinien on zachować wzmożoną czujność, a decyzję o niesporządzaniu analizy porównawczej podjąć po dogłębnej weryfikacji stanu faktycznego pod kątem wskazanych powyżej warunków – zwłaszcza w kontekście precyzyjności kalkulacji wynagrodzenia za usługi oraz adekwatności wybranych kluczy alokacji kosztów usług.
Warto również podkreślić często literalną wykładnię przepisów przez organy podatkowe, dla których usługi marketingowe dostarczane podatnikowi przez podmiot powiązany mogą nie stanowić usług o niskiej wartości dodanej w rozumieniu załącznika nr 6, który został zaktualizowany względem poprzedniego wykazu obowiązującego od 2017 r. Na uwagę podatnika zasługuje także kilka różnic pomiędzy nowo wdrożonymi przez polskiego ustawodawcę bezpiecznymi przystaniami, a safe harbours znanymi m.in. z wytycznych OECD, w tym rozdzielenie wysokości narzutu na stronę przychodową i kosztową usług.