Na mocy Ustawy utworzono ponadto tzw. Deweloperski Fundusz Gwarancyjny, na który deweloperzy będą zobowiązani do wpłat składek w wysokości do 1% od wartości brutto lokalu mieszkalnego lub domu (w sytuacji, gdy wpłaty dokonywane są na otwarty mieszkaniowy rachunek powierniczy) i 0,1% (w sytuacji, gdy wpłaty na poczet ceny zakupu lokalu lub domu dokonywane są na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy). Deweloper jest zobowiązany do odprowadzenia składki po każdej wpłacie pochodzącej ze sprzedaży mieszkania lub domu.

Zgodnie z zapisami Ustawy, odpowiedzialność za rozliczanie składek dewelopera spoczywa na bankach. W praktyce oznacza to, że bank będzie zobowiązany do stworzenia dodatkowego rachunku, który będzie służył do rozliczania składek. Wypłata ostatniej transzy będzie zrealizowana dopiero wtedy, gdy bank zweryfikuje wszystkie umowy lub akty notarialne dotyczące danej inwestycji. Banki będą ponadto miały obowiązek zbierania i przekazywania dodatkowych informacji dotyczących inwestycji i składek, które powinny zasilić Deweloperski Fundusz Gwarancyjny. W przypadku braku zapłaty składki lub pojawienia się błędów, bank będzie musiał wstrzymać finansowanie inwestycji. 

Szerszy obowiązek informacyjny

Ustawa nakłada ponadto na dewelopera obowiązek przekazywania nabywcy szerszego zakresu informacji, niż miało to miejsce do tej pory. Deweloperzy zostali zobowiązani m.in. do przekazywania informacji o decyzji o pozwoleniu na użytkowanie, zaświadczeniu o samodzielności lokalu oraz o ustanowieniu odrębnej własności lokalu. Na deweloperze spoczywa obowiązek doręczenia prospektu informacyjnego na nieodpłatnym trwałym nośniku, nawet jeśli potencjalny nabywca nie zwrócił się z prośba o jego przekazanie.

Ustawa zawiera też katalog nowych informacji i danych, które należy uwzględniać w prospekcie emisyjnym. Chodzi m.in. o: datę uprawomocnienia się decyzji o pozwoleniu na użytkowanie lub zakończenia budowy, powierzchnię lokalu mieszkalnego lub domu, ich cenę oraz limit gwarancyjny w przypadku upadłości banku prowadzącego rachunek powierniczy.

Uprawnienia w sytuacji istnienia wad

Ustawa wprowadza ponadto tzw. domniemanie uznania wad przez dewelopera. Polega ono na tym, że jeśli deweloper w terminie 14 dni nie poinformuje nabywcy o uznaniu bądź odmowie uznania wad, przyjmuje się, że deweloper takie wady uznał.

W przypadku uznania wad deweloper ma (poza nielicznymi wyjątkami) 30 dni na ich usunięcie, licząc od dnia podpisania protokołu odbioru technicznego. Jeśli nie usunie on wad w powyższym terminie ani nie wskaże nowego terminu na ich usunięcie, nabywca może usunąć takie wady we własnym zakresie, a następnie obciążyć kosztami dewelopera.

Ponadto, w przypadku stwierdzenia istnienia w odniesieniu do lokalu mieszkalnego lub domu istotnych wad, nabywca ma prawo do odmowy odbioru lokalu lub domu, a nawet do odstąpienia od zawartej umowy.

Szersza ochrona, wyższe koszty

Niewątpliwie przepisy Ustawy powinny przyczynić się do wzrostu bezpieczeństwa transakcji zakupu nowych lokali mieszalnych i domów, a tym samym do poszerzenia ochrony nabywców. Natomiast ze względu na nałożenie na deweloperów dodatkowych kosztów prowadzenia inwestycji (przede wszystkim obowiązku odprowadzania składek na Deweloperski Fundusz Gwarancyjny), czy konieczność zapewnienia obsługi weryfikacji odprowadzania składek przez banki, a tym samym szerszej kontroli rozliczania procesu deweloperskiego, koszty inwestycji zostaną w znacznej mierze przeniesione na nabywców. Można się więc spodziewać, że obowiązujące od niedawna przepisy przyczynią się do dalszych wzrostów cen nowych lokali mieszkalnych i domów jednorodzinnych.