Limit 150 000 zł a wynajem leasingowanego samochodu – kolejne orzeczenie
Przekazywanie leasingowanego pojazdu do dalszego używania (np. w ramach umowy najmu) nie jest rzadkością. Jest to szczególnie popularne w grupach spółek, w których zarządzaniem flotą pojazdów (i zawieraniem umów leasingu) zajmuje się jeden podmiot, który następnie wynajmuje wyleasingowane wcześniej pojazdy pozostałym firmom z grupy. Wątpliwości budzi jednak kwestia limitów w zaliczaniu do kosztów rat leasingowych i nieobowiązkowych ubezpieczeń. Czy zobowiązany do ich stosowania jest pierwotny leasingobiorca?
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49 ustawy o CIT kosztem podatkowym jest tylko ta część ubezpieczeń nieobowiązkowych (np. AC), w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia. Art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT stanowi z kolei, że do kosztów uzyskania przychodu można zaliczyć tylko taką część opłat leasingowych, jaka wynika z proporcji wartości pojazdu do limitu (zasadniczo wynosi on 150 000 zł, a dla samochodów elektrycznych, a od niedawna także wodorowych – 225 000 zł). Dla porządku należy wskazać na art. 16 ust. 5c, zgodnie z którym powyższy limit dotyczy tylko części kapitałowej raty leasingowej (spłaty wartości samochodu osobowego), podczas gdy część odsetkowa stanowi koszt podatkowy w całości.
WSA: dalsze oddanie bez znaczenia
Punktem spornym jest stosowanie powyższych limitów w sytuacji, gdy leasingowany pojazd jest przedmiotem przekazania do dalszego użytkowania. Zagadnienie to omawialiśmy już wcześniej na podstawie dotychczasowych interpretacji i wyroków WSA w tekście „Wynajem leasingowanego pojazdu. Czy należy stosować limit?”.
Jak wskazywaliśmy, orzecznictwo w tym zakresie jest niejednolite. Omawiane zagadnienie było też przedmiotem niedawnego wyroku WSA we Wrocławiu z 4 października 2022 r. (sygn. I SA/Wr 4/22). Sprawa dotyczyła skargi na interpretację indywidualną Dyrektora KIS z 29 października 2021 r. (nr 0111-KDIB1-1.4010.339.2021.2.ŚS).
Z wnioskiem o interpretację zwróciła się spółka, która świadczy usługi na rzecz podmiotów powiązanych jako tzw. centrum usług wspólnych, obejmujących również odpłatne udostępnianie do korzystania samochodów będących przedmiotem umów leasingu operacyjnego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że raty leasingowe pokrywane są przez spółkę, a następnie refakturowane na podmioty zależne (jako element wynagrodzenia należnego spółce za świadczone usługi). Wnioskodawca twierdził, że nie będzie obowiązany do stosowania limitów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49 i 49a ustawy o CIT, ponieważ powinny one dotyczyć tylko podmiotów, które faktycznie używają samochodów (a więc jego spółek powiązanych).
WSA we Wrocławiu wskazał, że fakt dalszego, odpłatnego oddawania samochodów do używania podmiotom powiązanym pozostaje bez wpływu na stosunek prawny łączący spółkę i leasingodawcę. Tymczasem ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 49 i 49a ustawy o CIT mają zastosowanie do leasingobiorcy, a kwestia dalszego oddawania samochodów do używania pozostaje bez wpływu na obowiązek stosowania limitów.
Ze stanowiskiem spółki nie zgodził się Dyrektor KIS, a wykładnię zaprezentowaną przez organ potwierdził WSA we Wrocławiu. Sąd wskazał, że fakt dalszego, odpłatnego oddawania samochodów do używania podmiotom powiązanym pozostaje bez wpływu na stosunek prawny łączący spółkę i leasingodawcę. Tymczasem ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 49 i 49a ustawy o CIT mają zastosowanie do leasingobiorcy, a kwestia dalszego oddawania samochodów do używania pozostaje bez wpływu na obowiązek stosowania limitów.
Czekając (nadal) na NSA
Wyrok WSA we Wrocławiu jest kolejnym negatywnym orzeczeniem sądów administracyjnych w omawianym temacie. Podobnie uznał WSA w Gliwicach (wyrok z 6 grudnia 2021 r., sygn. I SA/Gl 1362/21) i WSA w Warszawie (wyrok z 7 lutego 2020 r., sygn. III SA/Wa 1512/19). Jak jednak już zaznaczyliśmy w poprzednim tekście, odmiennego zdania był WSA w Warszawie w wyroku z 20 sierpnia 2020 r., sygn. III SA/Wa 2087/19.
Czy w świetle wyroku WSA we Wrocławiu można już mówić o kształtowaniu się linii orzeczniczej? Wydaje się, że takie stwierdzenie jest przedwczesne, choć nie ulega wątpliwości, że większość dotychczasowych orzeczeń dotyczących stosowania limitu przez leasingobiorców oddających samochody w dalsze użytkowanie jest niekorzystnych. Niemniej, stanowisko sądów administracyjnych wciąż należy uznać za niejednolite. Należy jednak zaznaczyć, że żaden z wymienionych wyroków nie doczekał się jeszcze rozprawy przed NSA, więc co najmniej do tego czasu omawiana sprawa pozostaje otwarta, a praktyka organów i sądów administracyjnych wymaga dalszego monitorowania.
Autor: Mateusz Wrzosek
Dodatkowe materiały: