Pomimo że nowe regulacje dotyczące kosztów finansowania dłużnego (tzn. art. 15c ustawy o CIT) obowiązują już ponad 3 lata, praktyka w tym względzie nadal nie została odpowiednio ugruntowana. Wyrok NSA z 1 marca 2022 r. dotyczący tej regulacji, chociaż nie odnosi się wprost do leasingu, może być problematyczny dla niektórych podmiotów z branży.
Faktoring jako alternatywa dla umów leasingu? Może to być ciekawe rozwiązanie w szczególności w erze Polskiego Ładu, za sprawą którego do kosztów podatkowych można zaliczyć nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego w limicie wyznaczonym przez kwotę 3 000 000 zł lub wartość 30% uzyskanego w roku podatkowym EBITDA. WSA w Warszawie uznał, że pełny faktoring w ogóle nie stanowi finansowania dłużnego, a więc nie podlega on powyższym limitom.
Dotychczasowe przepisy dotyczące kosztów finansowania dłużnego były źródłem wielu sporów na linii podatnik–fiskus. Już wkrótce zakończy je Polski Ład. Konsekwencją zmian będzie jednak wzrost wysokości podatków – nawet o ponad pół miliona zł rocznie. Ustawodawca nie doprecyzował jednak – również budzącej wątpliwości – samej definicji kosztów uzyskania dłużnego.
Proponowane w ramach tzw. Polskiego Ładu zmiany, to największa rewolucja podatkowa od wielu lat, a może nawet – od czasu stworzenia aktualnie obowiązującego w Polsce systemu podatkowego. Projektowane rozwiązania dotykają wszystkich przedsiębiorców w Polsce. Największe zainteresowanie budzą zmiany w zakresie składki zdrowotnej, ale istotne mogą być również zapowiadane rozwiązania w zakresie tzw. ukrytej dywidendy oraz możliwości zaliczania do kosztów wartości finansowania dłużnego.